Jak mam się zachować - nagrodzić po ucieczce ?

j.oanna

Witam i proszę o radę.

Od trzech miesięcy mam około 3-letnią goldenkę. Psian wcześniej była zaniedbywana i puszczona na totalny luz. Wraca to nam cały czas czkawką na spacerach, gdy nasza Diana potrafi nagle ruszyć przed siebie zupełnie nie oglądając się na nas. Potrafi zniknąć z oczu. Pracujemy nad tym i coraz częściej wraca na przywołanie w nagrodę otrzymując smakołyk lub chwilę zabawy. Niestety nadal zdarzają się ucieczki. Bywa, że zupełnie się oddali i sobie znanymi ścieżkami wraca do domu. Dzisiaj zrobiła taki numer i gdy weszłam na podwórze wybiegła z korytarza z miną "wiem, że źle zrobiłam". I nie wiem jak mam się zachować w takiej sytuacji. Na pewno nie mogę jej skarcić, bo następnym razem w ogóle nie wróci. Ale czy mam się cieszyć i ją pochwalić? Zwłaszcza, że sama dobrze wie że nabroiła?
Co mi radzicie?

felisa

Za powrót ZAWSZE należy nagrodzić psa Wink

Niezależnie od tego, co było Wink

Jeśli zdarzają się ucieczki - praca na lince, nauka przywołania od nowa, a w sytuacjach, kiedy jest większe prawdopodobieństwo, że ucieknie (trzeba zaobserwować okoliczności - najczęściej są to tropy) przypiąć jej linkę, żeby zachować kontrolę nad psem. Sierściuch pałętający się sam jest narażony na wielkie niebezpieczeństwo!

j.oanna

Ślicznie dziękuję za odpowiedź. Miałam wątpliwości czy również należy nagrodzić za samowolny powrót do domu, ale już teraz wiem co w razie czego zrobić. Ale oczywiście będę robiła wszystko co w mojej mocy, żeby nie dopuścić ponownie do takiej sytuacji. Dziś dowiedziałam się od pani, która mieszka niedaleko nas, że mała wracała do domu biegiem, jakby ją kto gonił, nie oglądając się na boki. To chyba dobrze, prawda?
Te tropy to właśnie główna przyczyna ucieczek, spacerujemy po łąkach i w okolicach lasów, gdzie pałęta się mnóstwo różnej zwierzyny, również innych piesków.

Skidder

tak jak Agata napisała - linka linka i jeszcze raz linka, ona nie może mieć w świadomośc tego, że może zwiać, niech to będzie nawet 20m linki ciągnącej się luźno za nią - ale tak żeby móc ją złapać jakby miała ochotę na samotna wycieczkę

FibiLeo

A do tego jeszcze najlepiej dobrze wyszkolony zaprzyjaźniony pies. U nas w sąsiedztwie jest permanentnie uciekająca terierka. Chodzi na lince, ale pani często i tak nie zdąży jej złapać. Ale jest też dobrze wyszkolony pies Gonzo. Jeśli są akurat razem to w razie czego pan mówi do Gonzo - Gonzo, przynieś sznurek. I sprawa załatwiona Very Happy

Biedna terierka pędzi na sznurku za Gonzo z powrotem do swojej pani Very Happy

JerzyW

j.oanna

Skoro to nie było poczucie winy to musiała się czegoś wystraszyć. Mojej reakcji nie obawiała się, bo nie ma takich doświadczeń, że jest karcona za przyjście do pani.
Na dzisiejszy spacer wzięłam bardzo aromatyczne wędzone szprotki i leciutki sznurek. Najpierw na smyczy doszłyśmy do jej ulubionej łąki, potem smycz została zmieniona na sznurek. Biegała sobie z tym sznurkiem po łące, rozkopała kilka kretowisk. Gdy próbowała się oddalic wołałam stój i leciutko pociągałam za sznurek. Zatrzymywała się jak tylko poczuła opór. Wydaje mi się, że ona była wcześniej szkolona, tylko trzeba jej pewne rzeczy przypomnieć. Szprotki miały swoją moc przyciągania, chętniej przybiegała i wyciągała mordkę po rybkę Smile

. Zabawa z gonieniem za śnieżkami też jej się podobała. Oby jej się to utrwaliło. Smile

Jeśli mam rację z tym wcześniejszym szkoleniem to liczę na to że przypomnienie znanych jej zasad przyjdzie jej szybciej niż nauka nowych. Zobaczymy, ale po dzisiejszym spacerze trochę moje nadzieje wzrosły, zwłaszcza, że widzę ogromny postęp w chodzeniu na smyczy.

JerzyW

Agata_Emi

Oprócz pracy na lince i nauki przywołania, warto wypracować u suni przywołanie awaryjne.
Polecam lekturę książki Jacka Gałuszki "Aria do mnie".

Alf

A ja mam wrażenie, że psy dobrze wiedzą, że zbroiły. Przynajmniej niektóre z nich dobrze wiedzą, że robią coś czego nie powinny robić i potem okazują skruchę. Mamy tu podobny problem z rodezjanem i skubaniec dobrze wie, że robi źle, przebiega metr obok mnie i w ogóle nie reaguje na wołanie, a mam wrażenie, że jakbym był sarną to by mnie zauważył. Jak zareagować na ucieczkę? MZ to zależy od konkretnego psa i nie uogólniałbym. Najważniejsze jest nie dopuszczać do ucieczek, ale zależnie od psa jest to łatwiejsze bądź trudniejsze, bo są bardziej i mniej cwane, bardziej łase na smakołyki i mniej łase, bardziej niezależne i mniej niezależne, więc trzeba sobie samemu wypracować sposób na swojego psa, co oznacza, że trzeba go poznać. Przywołanie awaryjne jest bardzo fajnym docelowym pomysłem.

Gocha2606

Alf - zauważ, że kiedy wkurzasz się na psa/ czy na cokolwiek w otoczeniu, zmienia się Twoja postawa, ton głosu, ruchy, położenie ciała ( nawet nieświadomie) i Twój zapach.
Oczywiście, że pies na to reaguje- bo on jest o wiele lepszym obserwatorem i "barometrem emocji" niż my.
MY - ludzie , przez lata ewolucji nauczyliśmy się słuchać słów i w jakimś stopniu intonacji głosów i gestów, patrzymy na całość a nie na szczegół.
Zapomnieliśmy o zapachu ( strachu/ ekscytacji/ podniecenie/ oczekiwania/ radości itp- nie czujemy tego), o mimice - chociażby o układzie brwi, ust, oczu, ramion, rąk, nóg ( psy to wszystko mają "odkodowane" u siebie i u ludzi i rozumieją w ułamkach sekund) i o dziesiątkach innych sygnałów, które zwierzęta rozumieją, a ludzie - stracili i zagubili przez wieki ewolucji.

Tak naprawdę jesteśmy sto lat do tyłu w rozumieniu mowy i sygnałów zwierząt.
Ma pewno w pewnym momencie część z nich oswoiliśmy, potem część udomowiliśmy, a potem w większości zmarnowaliśmy to, co można było osiągnąć na drodze do wspólnego zrozumienia.

Alf

Zgadzam się z tym co piszesz o obserwacji przez psa i o tym trzeba pamiętać wychowując go. Nie zmienia to jednak moich spostrzeżeń. Są psy, które MZ nie wpasowują się w szablony i według mnie nie jest ich mało. Tu musielibyśmy wejść w szczegóły i przykłady. Ja nie piszę o pamięci "długoterminowej" np. pół dnia, ale stosunkowo krótko po zdarzeniu lub w jego trakcie, mam wrażenie, że dobrze wiedzą co robią i że to zachowanie jest przez człowieka niepożądane, ale chwila emocji bądź przypływ adrenaliny w danej chwili jest lepszy niż późniejsze konsekwencje. W imię zasady: "teraz walczę umierać będę później".
Dlatego uważam, że trzeba dobrze poznać swojego psa, aby wiedzieć jak reagować na jego zachowania. Za dużo jest czynników, aby pisać kiedy jak się zachować w danej sytuacji nie widząc jej i nie znając psa, dlatego zawsze polecam kontakt z odpowiednim fachowcem. Oczywiście najlepszym sposobem jest reagować przewidując i być bardziej atrakcyjnym dla psa niż np. ucieczka, ale wszyscy wiemy, że nie jest to łatwe i jak trzeba być kreatywnym, aby do tego nie dopuścić a i tak nie zawsze się uda. Lepiej nie znając człowieka, psa i sytuacji poradzić, aby przywitać psa radośnie, bo gdyby, nie daj Boże, ten ktoś skarcił go to następnym razem może on już bać się podejść lub w ogóle nie wrócić.

JerzyW

Alf

Jerzy jakbyś czytała uważniej to byś nie pisała z błędami.

j.oanna

Sądzę, że jeszcze nie wiemy wszystkiego o psach jako gatunku. Popatrzcie jak słabo jest znany ludzki mózg, nie znamy do końca samych siebie, a co dopiero naszych braci mniejszych. Czasem mam wrażenie, że psy są bardzo mądre a czasem, że mają bardzo mały rozumek.
A z tym poczuciem winy to też nie jestem pewna czy go nie mają. Może nie doceniamy naszych stworzeń?
Zmieniając temat, od dzisiaj mam porządną 30 metrową linkę i wreszcie będziemy mogły szkolić się jak należy. Rybki nadal zdają egzamin, przybiega do mnie z błyskiem w oku i śliną kapiącą z pyska Wink