Wszystkich się boi

szymon1965&rita

Moja Rita boi się wszystkich oprócz mnie i mojej rodziny.
Nie daje się nikomu pogłaskać wręcz przeciwnie od wszystkich ucieka.
Czy można coś z tym zrobić aby Rita tak się nie bała Question

Gocha2606

Pewnie, że można, ale czyjakaś dobra duszyczka, dłużej niż ja obecne na forum podpowie, czy takiego tematu już nie było - bo może by odesłać chłopaka do odpowiedniego wątku? Wink

Shivka

kozusia

zauważyłam ze mój Karmel ma to samo ucieka jak ktoś wchodzi do domu szczeka i warczy nie podejdzie nawet na krok a zaczęło sie od tego jak znajomy niechcący wystraszył psiaka. po prostu pies sie witał ze mną a kolega wyszedł zza wieszaka z ubraniami no i Karmelcio uciekł ze strachu...

szymon1965&rita

Nie na razie nie mam zamiaru ją dopuszczać. Rita jest Goldenem ale bez rodowodu.
Proszę o jakieś porady albo ćwiczenia żeby spróbować coś z tym zrobić.

Gocha2606

Szymon, napisz proszę, w jakim wieku jest Rita?

W jakich przebywała wcześniej warunkach ( u hodowcy - w domu, w bloku, w kojcu na wsi itp), czy miała tam kontakt z obcymi ludźmi?

Od kiedy ją macie i w jakim jest teraz wieku?

Jak zachowywała się po przewiezieniu do domu?

Od kiedy wychodzicie z nią na spacery i jak one wyglądają?

Boi się obcych - co robi, czy jest to ucieczka, ukrycie się czy atak?
Boi się, kiedy obcy jest w jakieś odległości czy kiedy chce ją pogłaskać?

Jak Wy na to reagujecie?

szymon1965&rita

Rita ma teraz 10 miesięcy i 24 dni.
Przybywała u hodowcy na wsi trzymana w kojcu z rodzeństwem nie wypuszczana i nie wychodziła na spacery i nie miała tam kontaktu z obcymi ludźmi.
Mamy ją od sierpnia 2008 kiedy miała 10 tygodni.
Bała się nas ( mnie i mojej rodziny ) i nowego miejsca.
Chowała się, uciekała od nas nigdy nie atakowała.
Na spacery wychodzi od zrobienia wszystkich szczepień czyli gdzieś od października.
Idę z nią a ona kiedy wyczuwa zagrożenia skula się, omija zagrożenie szerokim łukiem i u zaczyna uciekać jak najdalej ciągnąc przy tym mnie niemiłosiernie.
Kiedy obcy do niej podchodzi zaczyna uciekać jak najdalej nie patrząc na nic.
Reaguje tak kiedy obcy jest w odległości i zaczyna do niej się zbliżać lub kiedy jest już blisko i chce ją pogłaskać.

" Jak wy na to reagujecie ?" yyyyy ???

Gocha2606

Cóż, wygląda na to, że masz suczkę u której całkowicie zaniedbana została socjalizacja wczesnoszczenięca.
Po pierwsze - zupełny brak kontaktu z ludźmi u "hodowcy", po drugie - Wy trzymaliście ją pod kloszem zgodnie z zaleceniami weta do zakończenia kwarantanny .
Czyli - w okresie kiedy szczeniak powinien przerobić tzw. złotą 12 socjalizacji, maluch był odizolowany od świata. Do tego zapewne suczka jest słabej konstrukcji psychicznej, niepewna, a to wszystko razem powoduje jej paniczne reakcje na widok ludzi.

Ja bym proponowała odczulanie na ludzi.
Po pierwsze - Ty musisz zapewnić jej poczucie bezpieczeństwa, żeby wiedziała, że nic złego jej się nie stanie. Czyli - NIGDY nie pozwalaj żeby ludzie samodzielnie podchodzili do Rity, a nie daj bóg próbowali ją głaskać !
Możesz z daleka krzyczeć, że jest jadowita albo że ma świerzba, to zwykle działa na te wszystkie dzieci i paniusie, które pchają się z łapskami do psa.
W końcu pomyśl, Ty też nie byłbyś szczęśliwy, gdyby każdy obcy, napotkany na ulicy rzucał Ci się w ramiona i Cię oklepywał na powitanie!

Po drugie - zacznij ćwiczyć z nią koncentrację na Tobie ( np. w reakcji na jej imię albo na komendę PATRZ czy cmoknięcie - spojrzy - pochwal i nagródź) i najprostsze komendy, przyda Wam się szczególnie SIAD. Najpierw w domu, potem na spacerach.
Wykorzystasz to następnie po to,żeby odwrócić jej uwagę o strasznego stracha czyli obcego człowieka i zająć ją czymś fajnym.

No i odczulanie.
Ja bym zrobiła to barowaniem.
Zasady są proste - najpierw określ, w jakiej odległości Rita jest jeszcze spokojna, kiedy pojawia się obcy?
5, 10,20 metrów?
To będzie odległość w jakiej skupisz ją na sobie i otworzysz bar.
Bar - przygotuj mnóstwo malutkich, pysznych smaczków - może to być pokrojona drobno paróweczka, gotowana pierś z kurczaka, żołądki drobiowe, serek topiony albo pasztet. Coś, co Rita może i lubi jeść, ale nie sucha karma. Smaczki chowasz do kieszeni i idziecie na spacer.

Widzisz strasznego stracha - skupiasz Ritę na sobie i kiedy jest spokojna pakujesz w nią smaczki, możesz do niej gadać coś miłym głosem, rób po prostu wszystko,żeby skupiła się na Tobie i nie czuła stresu.
Idziecie, im bliżej człowieka tym więcej smaczków ale UWAGA - karmisz kiedy pies jest spokojny, jeśli się denerwuje "zamykasz bar" i idziecie w drugą stronę, odchodzicie od człowieka na taką odległość, kiedy pies się uspokoi.
Pamiętaj - podejście w stronę człowieka po łuku, nigdy na wprost.
Zaczynasz karmić ZANIM pies się wystraszy, to jest praca nad jej emocjami, dlatego nie czekaj aż ona zareaguje nerwowo, tylko pakuj smaczki do pyska kiedy jest jeszcze spokojna. Chodzi o zbudowanie skojarzenia że obecność obcego człowieka = przyjemność ( czyli na razie jedzonko).

Najlepiej byłoby wykorzystać do tego pozorantów, jakiś Waszych znajomych albo sąsiadów ( a może poprosisz kogoś z forum o pomoc?), których pies nie zna - niech taka osoba stanie sobie daleko od Was, nie rusza się, nie patrzy na psa, a Wy podchodźcie do niej po łuku, karmiąc Ritę. Jeśli się wystraszy w pewnym momencie - to nic, zawracasz, zamykasz bar i za chwilę próbujesz jeszcze raz i jeszcze raz.
Za którymś razem na pewno uda Ci się przejść obok straszydła - nie podchodźcie od razu do niego, tylko przejdź np. metr obok, mijacie go - wtedy dajesz całą garść smaczków - odchodzicie, bar się znowu zamyka, zero karmienia psa.
Jeśli nie masz pozorantów, wykorzystaj do tego np. ludzi w parku siedzących na ławkach. I oczywiście próbuj robić to przy każdym mijanym człowieku na ulicy.
Kiedy już zobaczy, że człowiek nie jest straszny, możesz zacząć ćwiczyć "odwrotnie" - dajesz komendę SIAD, karmisz ją smaczkami, a ktoś do Was spokojnie podchodzi.

Co do Waszych znajomych czy gości - poproś, żeby nie zwracali uwagi na suczkę. Gość może sobie kucnąć albo usiąść na podłodze bokiem do psa, nie patrzeć na psa, ale delikatnie pokulać po podłodze kawalątek czegoś pysznego. Jeśli suczka się skusi - to już dalej pójdzie łatwo, jeszcze parę smaczków na podłodze, coraz bliżej człowieka, a potem na wyciągniętej ręce.
Ważne - nie patrzeć na psa, nie gadać do niego ani nie próbować głaskać - bo wszystko popsuje!
Pozwolić psu, żeby to on zdecydował, jak blisko chce podejść.

To samo z obcymi na dworze, kiedy już odczulisz ją na samą obecność człowieka , w taki sposób powinni się z nią witać - nie stojąc nad nią i pochylając się, nie wyciągając ręce nad głową do głaskania - ale kucnąć bokiem, nie patrzeć na psa, pozwolić jej na przejęcie inicjatywy.

No, to na razie tyle.
Nie wiem, czy jasno to wytłumaczyłam, ale może coś zrozumiesz z mojej pisaniny.