Powrot do domu i powitanie sie z psem

Shivka

Skonczylam czytac ksiazke Jan Fennel i przyznam, ze mam male zamieszanie w glowie Wink

Czy stosujecie sie do jej rad? Dla osob, ktore ksiazki nie czytaly, jedna z jej rad to po powrocie do domu calkowicie zignowowac psa przez 5 minut. Chyba kazdy z nas wie, ze to jedna z najfajniejsyzch chwil wejsc do domu i powitac cieszaca sie mordke i latajacy na wszystkie strony ogonek Wink

Nie zeby sie od razu na psa rzucac, ale po zdjeciu butow i kurtki...w kazdym razie chodzi mi o to, ze moja Sami nigdy na nas nie skacze przy powitaniu, zawsze znizalismy sie do jej poziomu wiec wita nas zwykle na siedzaco, ale ostatnio dosc czesto zdarza sie jej popuszczac Confused

To z ekscytazji i nie wiem czy jej to przejdzie tzn z czasem nauczy sie kontrolowac swoj pecherz, czy moze powinnam zaczac ja ignorowac po przyjsciu do domu? Powiem szczerze, ze nie bardzo przypadla mi do gustu ta idea. Prosze o rady doswiadczonych forumowiczow.

Ana81

Psiaki bardzo przeżywają nasz powrót do domu a ich radośc z tego powodu nie ma końca

Barry też zaczął popuszczać na nasz widok. Nie mieliśmy wyboru zastosowaliśmy się do rad i totalnie go ignorowaliśmy po przyjściu do domku. Nie było to łatwe, bo chciało się jak najszybciej przytulić tego małego wariata ale poskutkowało. Teraz jak wchodzimy Barry grzecznie siedzi i czeka aż się rozbierzemy, rozpakujemy zakupy i wtedy idziemy się z nim przywitać

Do tego czasu pierwsza faza ekscytacji mija i psiak nie rzuca się na nas jak szalony. Co ważniejsze nie popuszcza i nie rzuca się na gości, co sama przyznasz byłoby kłopotliwe, gdy osiągnie już swoją ostateczną wagę Exclamation

edyta

Werka niestety skakała na powitanie, nam to nie przeszkadzało ale gościom niekiedy tak, no i czasami gdy w ręku miałam torby z zakupami to nie było fajne przywitanie, więc musieliśmy ją troszkę nauczyć kultury, wchodząc do domu mówiliśmy siad, poczekaj , gdy zaczynała skakać odwracałam się do niej bokiem, poskutkowało, teraz czeka aż przywitamy się z nią , ale nie trwa to 5 minut bardzo szybko ściągamy buty aby wymiziać kudłacza. Przestała również popuszczać, a zdażało się jej to po każdym powrocie domowników do domu.

agnes

Nasza shira tez posikuje z radosci

dlatego od jakiegos czasu nie odzywam sie do niej i nawet nie patrze na nia jak wchodze do domu,(kurcze jak to ciezko),bidula niewie o co chodzi ,zawsze jak pani wchodzila to pierwsze przytulasy dostawala ona ,a teraz ""o co chodzi?""
ale przez toproblem z popuszczaniem mamy za soba ,za to nadrabia witajac wszystkich ktorych spotka na spacerku radoscia i popuszczaniem

i z nogami do gory z prosba o pieszczoty

Agata_Emi

marzenka&idrysek

Ja też jestem tego samego zdania co Agata , zresztą posikiwanie napradę z wiekiem przechodzi

Marta

U nas poskiwanie ustąpiło z wiekiem.
Lider nie skacze, a ja nie mogę sobie odmówić rytuału przywitalnego, więc zawsze jest merdający ogonek na wszystkie strony, zabawka w pycholu/buziaki i te niesamowite dźwięki, których nie da się opisać Wink

Shivka

Sami tez nie skacze, nigdy nie skakala, uwielbiam te przywitanie tylko to posikiwanie mnie troche martwi. A co do Fennel, ona radzi rowniez zeby nie bawic sie z psem w przeciaganie zabawki. Co o tym myslicie? My sie czesto tak bawimy...

Agata_Emi

agnes

To nie jest tak ze ja ja ignoruje zupelnie,najpierw sie rozbieram ,sciagam buty ona grzecznie juz czeka i potem pieszczotki gdy emacje juz troszke opadly i ani kropelki ,a jesli na progu zaczynam juz do niej mowic to zaraz jest kaluza Twisted Evil

Rena

NIestety ignorowanie jest trudne, bo sami cały dzień tęsknimy za tym szczególnym powitaniem (nikt nas tak nie powita i nikt tak z utęsknieniem nie czeka po drugiej stronie drzwi), ale ja ignorowałam, bo Cherie skakała, a ja nie zawsze wracałam do domu tylko z podręcznym bagażem - zakupy, zeszyty do sprawdzenia, klamoty i klamotki...więc zastosowałam sposób, ze po wejściu do mieszkania najpierw chwila na pozbycie się tego wszystkiego co przeszkadza w powitaniu i dopiero potem "szalone powitanie". Cherie szybko zaskoczyła i teraz czeka na mnie z zabawką w pycholu, merda ogonem, wydaje przeróżne dzwięki ale na szaleństwo czeka krótką chwilkę - teraz moge nawet do niej przemawiać, nie ignorować a i tak mam tą chwilę na "nabranie oddechu przed powitaniem". Mój mąż wita się bez "ignorowania" więc jest zawsze totalnie "sponiewierany szczęściem", ale on to lubi Wink

. Z młodzieżą Cherie wita się spokojniej, ale też z efektami "dzwiękowymi". Czasem zastanawiam się co myslą sąsiedzi Wink

Nie jestem zwolenniczką ignorowania, ale zastosowałam to przy powitaniu i zadziałało. Być może gdzieś nadszarpnęłam więź z moim psem, ale na dzień dzisiejszy mogę napisać, że ta więź istnieje i się z dnia na dzień umacnia

Góralka

Czytała obie części jej książki uważam ze Jan wie co pisze i zgadzam się z nią jednakże nie stosuję tego szablonowo znalazłam złoty środek trochę lektur trochę obserwacji no i własne nie małe doświadczenie z pracą wraz z czworonogami.

Z psiakiem witam sie po chwili nie od razu i nie :"dziko" lecz spokojnie kiedy usiądzie go poczochram i głaszcze:-P w przeciąganie się bawimy ale to ja wyznaczam kiedy Very Happy

jeść przy stole nigdy nie dostaje je zawsze po nas i nauczył się że tak ma być Smile

magdalena.k

Ja również jestem po lekturze i zastanawiałam się nad tym powitaniem.
U nas nie na kłopotu ze skakaniem, młody tylko merda jak nakręcony, przytula się i pomrukuje jak się go głaska. Pojderzewam tylko, ze z gośćmi może być kłopot bo skoczył raz na pana kuriera, na panią ze spółdzielni też Wink

Co do jedzenia to ja praktykuję metodę z "jedzeniem przed psem". Zanim Neruś zacznie wcinać udaję, że jem z jego miski, pilnuję też żeby nie wybiegał przede mną drzwiami i żebym to ja jego wyprowadzała na spacer a nie on mnie Wink

Nie wiem na ile te praktyki mają wpływ na zachowanie mojego psa, ale na pewno mu nie zaszkodzą

To tyle

Alf

Ignorowanie psiaka ma na celu nie wzbudzanie w nim lęku separacyjnego, dlatego nie powinno się witać psiaki przez jakiś czas. Nie wiem, czy akurat aż 5 minut, ale na pewno do czasu dopóki nie rozbierzemy i nie poustawiamy toreb i zakupów itp. Przywitanie się też nie powinno być zbyt wylewne. Tyle teoria, u nas ta praktyka jest stosowana. Różni ludzie różnie robią, ja nie będę ryzykować. Lęk separacyjny może się pojawić nawet u dorosłego psa. Są rożne objawy takiego lęku, wycie jest najlżejszym, bodaj i jest uciążliwe tylko dla sąsiadów. Co zrobić jak nastąpi etap samookaleczania?

kamyczek165

z tym jedzeniem na sile tylko po to zeby pies jadl po mnie to przesada, wrecz troche mnie to smieszy. Mela ma wyznaczone stale pory posilkow a ja nie i jem wtedy kiedy mam na to ochote i jakos nie wyobrazam sobie jedzenia na sile tylko po to zeby pokazac psu ze jem pierwsza, tym bardziej ze na psu nie robi to zadnego wrazenia (proponuje troche poczytac na ten temat). A juz udawanie ze jem z miski psa.....mysle ze pies nie jest taki glupi. moglabym glowe dac, ze pies sobie w tym momencie mysli "o rany, ci ludzie to idioci jacyc"!

U nas za to z przywitaniem jest tak, ze moglabym faktycznie popracowac nad spokojniejszym przywitaniem ale wcale tego nie chce. Uwielbiam jak Mela popiskuje i biega w kolko, miedzy nogami i nastawia sie do drapania, a ogonem kreci tak ze cala dupka jej chodzi (mowimy na to "kreci dupka"

) i dla tej chwili uwielbiam wracac do domu

chyba byloby mi nawet troche przykro gdyby przy moim powrocie siedziala grzecznie i nawet nie drgnela. A szkolenie, wychowanie i inne sa po to zeby z nich korzystac na tyle na ile tego potrzebujemy i pies i my i nasze wspolne zycie, a nie po to zeby uparcie i zatwardziale robic z psa robota na komendy....taka jest moja teoria